Gmina Krobia
Uchwała Nr XXVII/214/2008
Rady Miejskiej w Krobi
z dnia 30 października 2008 r.
w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2009 rok
Na podstawie art. 18 ust.2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r.
o samorządzie gminnym (t. j. z 2001 r. Dz. U. Nr 142, poz. 1591; z późn. zm.), oraz art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.) uchwala się, co następuje:
§ 1. Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na terenie Gminy Krobia na 2009 rok, stanowiący załącznik nr 1 do niniejszej uchwały
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Krobi.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Załącznik nr 1
do uchwały Nr XXVII/214/2008
Rady Miejskiej w Krobi
z dnia 30 października 2008 r.
Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na 2009 rok
I. Wstęp
Narkomania jest zjawiskiem ogólnoświatowym. Powstaje na podłożu przeobrażeń zachodzących we współczesnym cywilizowanym świecie i staje się poważnym problemem społecznym.
Narkomania powstaje na skutek zanikania tradycyjnych więzi społecznych, zwłaszcza rodzinnych oraz osłabienia funkcji wychowawczej rodziny i szkoły. Jest niepokojącym przejawem trudności dojrzewania psychospołecznego a zwłaszcza emocjonalnego młodych ludzi.
Zażywanie narkotyków wywołuje wiele różnych problemów rodzinnych, szkolnych, prawnych a także zdrowotnych. Jednym z nich jest wystąpienie tzw. zespołu uzależnienia, a także ostrych i przewlekłych chorób, w tym zakażenia wirusem HIV.
Narkomania jest przyczyną tragedii wielu młodych ludzi i ich rodzin. Stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia społeczeństwa.
II. Diagnoza sytuacji
Pod pojęciem używania narkotyków rozumie się stosowanie w celach innych niż medyczne różnorodnych środków farmakologicznych czynnych, zakazanych przez prawo międzynarodowe. Używanie narkotyków jest nielegalne i często ukrywane, trudno jest zatem ocenić rozmiar występowania tego zjawiska oraz związanych z nim niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych. Pomimo tych trudności oczywiste jest, że narkotyki są przyczyną istotnego obciążenia chorobami, a ich konsumpcja rośnie w wielu krajach, w tym również w Polsce.
Informacji o rozmiarach narkomanii rozumianej jako uzależnienie, bądź używanie narkotyków w sposób rodzący poważne problemy dostarczają dane statystyczne instytucji zajmujących się problemem narkotyków.
Według krajowej diagnozy problemów narkomanii możemy zauważyć spadek używania narkotyków. Porównanie wyników badania przeprowadzonego w 2005 r. z wynikami badań przeprowadzonych w latach wcześniejszych wskazuje na zmniejszenie używania tak legalnych, jak i nielegalnych środków psychoaktywnych
Wśród substancji nielegalnych relatywnie największym rozpowszechnieniem cieszą się konopie indyjskie Chociaż raz w ciągu całego życia używało ich 14,2% młodszych uczniów i 31,5% starszych uczniów. Na drugim miejscu znajduje się amfetamina (3,6% uczniów młodszych i 12,4% uczniów starszych). Zarówno eksperymentowanie z substancjami nielegalnymi, jak ich okazjonalne używanie jest bardziej rozpowszechnione wśród chłopców niż wśród dziewcząt.
Większość młodzieży jest dobrze zorientowana w zakresie ryzyka szkód zdrowotnych i społecznych związanych z używaniem substancji psychoaktywnych. O stopniu ryzyka, według ocen uczniów, zdaje się decydować bardziej nasilenie i sposób używania niż rodzaj substancji. Należy odnotować, że marihuana i haszysz są przez młodzież traktowane bardziej liberalnie niż inne substancje nielegalne.
W 2006 r. zrealizowano drugą edycję badania rozpowszechnienia używania substancji psychoaktywnych oraz postaw Polaków wobec problemów związanych z piciem alkoholu i używaniem narkotyków (pierwsze badanie przeprowadzono w 2002 roku). Wyniki aktualnego badania potwierdzają, że marihuana pozostaje nadal najpowszechniejszym narkotykiem. Kiedykolwiek w życiu używało jej 9,1 % respondentów (amfetaminy próbowało 2,7% badanych, a ecstasy – 1,2%).
Nie odnotowano wzrostu rozpowszechnienia prowadzenia pojazdów po użyciu narkotyku.
Podobnie jak w 2002 r., osoby uzależnione od narkotyków postrzegane są przede wszystkim jako ludzie chorzy, wymagający leczenia i opieki. Liczba osób leczonych w specjalistycznych placówkach i w oddziałach szpitalnych z powodu uzależnienia w latach ubiegłych stopniowo rosła. W 2005 r. przyjęto do lecznictwa stacjonarnego 13 320 osób. Oznacza to wzrost o 10% w stosunku do 2004 r. Odsetek pacjentów pierwszorazowych nie uległ większej zmianie i wynosił 55,9%. Struktura płci osób przyjętych do leczenia stacjonarnego zmieniła się w 2005 r. – odsetek kobiet wzrósł bowiem do 31% (w roku 2000 –22%).
Nadal najliczniejszą pozostaje grupa osób z problemem opiatów (18%), następne w kolejności pod względem liczebności są grupy osób nadużywających leków uspokajających
i nasennych (11%), środków z grupy amfetamin (8%), przetworów konopi (3%) i substancji wziewnych (2%). Pozostałe kategorie pacjentów nie przekraczają 1%.
Utrzymuje się także silne zróżnicowanie terytorialne rozpowszechnienia narkomanii. Dystrybucja terytorialna zjawiska wyznacza trzy obszary szczególnie zwiększonego rozpowszechnienia – zachodnia część kraju (województwa dolnośląskie, lubuskie i zachodniopomorskie), województwo warmińsko-mazurskie oraz województwo mazowieckie.
Ostatnie oszacowanie liczby osób problemowo używających narkotyki opiera się na wynikach badania zrealizowanego w 2002 r.- liczba osób uzależnionych mieści się w przedziale 35 000 – 75 000. W systemie opieki zdrowotnej nad osobami uzależnionymi od środków odurzających nadal dominują stacjonarne formy rehabilitacji długo- i średnioterminowej. Obserwuje się jednak tendencję do skracania terapii. Placówki stacjonarne w większości zlokalizowane są poza obszarami miejskimi i realizują programy leczniczo-rehabilitacyjne w oparciu o model społeczności terapeutycznej.
III. Podstawa prawna
Podstawę prawną działań związanych z profilaktyką oraz przeciwdziałaniem narkomanii stanowią:
- ustawa z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, (Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.);
- ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.),
- ustawa z dnia 12 marca 2004r o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz.593 z późn. zm.).
IV. Adresaci programu
Program przeznaczony jest dla:
- osób uzależnionych od narkotyków;
- rodzin, dzieci i osób dotkniętych problemem uzależnień;
- przedstawicieli instytucji i służb pracujących z osobami i rodzinami dotkniętymi problemem uzależnień (pedagodzy, psycholodzy, nauczyciele, pracownicy socjalni, kuratorzy rodzinni i społeczni, policjanci, pracownicy służby zdrowia, duchowni);
- wszystkich mieszkańców Gminy Krobia.
V. Cele programu
Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii ma na celu zapobieganie powstawaniu problemów związanych z uzależnieniami poprzez:
- prowadzenie działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej,
- leczenie, rehabilitację i reintegrację osób uzależnionych,
- ograniczanie szkód zdrowotnych i społecznych.
VI. Zadania programu i sposób ich realizacji
- kontynuowanie działalności Punktu Konsultacyjno-Terapeutycznego dla osób uzależnionych i współuzależnionych,
- prowadzenie programów profilaktycznych,
- szerokie informowanie społeczeństwa o możliwościach korzystania z pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od narkotyków poprzez upowszechnianie materiałów edukacyjnych
- finansowanie działalności świetlic środowiskowych, opiekuńczo-wychowawczych, których celem jest prowadzenie zajęć o charakterze profilaktycznym, socjoterapeutycznym i wychowawczym,
- finansowanie obozów terapeutycznych, których celem jest prowadzenie zajęć o charakterze profilaktycznym, socjoterapeutycznym i wychowawczym,
- współpraca oraz przepływ informacji pomiędzy instytucjami i organizacjami zajmującymi się pomocą socjalną, medyczną, prawną, psychologiczną.
- nawiązanie współpracy ze szkołami w celu współuczestniczenia w realizacji programów profilaktycznych,
- prowadzenie w gazecie lokalnej kampanii edukacyjnej mającej na celu promowanie zdrowego stylu życia,
- rozwijanie szeroko pojętej profilaktyki polegającej na organizowaniu ogólnodostępnych spotkań na temat uzależnień, współuzależnienie i form pomocy,
- organizowanie i prowadzenie zajęć pozalekcyjnych.
- współpraca z organizacjami zajmującymi się problemem uzależnień,
- wspieranie działalności instytucji, stowarzyszeń i organizacji zajmujących się statutowo profilaktyką i rozwiązywaniem problemów uzależnień,
- organizowanie dla nauczycieli cyklu zajęć warsztatowych o tematyce uzależnień.
VII. Monitorowanie stanu problemów narkotykowych
Pełnomocnik ds. uzależnień sprawuje na bieżąco nadzór nad realizacją Programu i podejmuje niezbędne działania zmierzające do osiągnięcia celów wyznaczonych w Programie.
Wskaźniki monitoringu:
- liczba osób objętych terapią,
- liczba osób objętych działaniami pomocowymi,
- liczba dzieci, młodzieży i dorosłych objętych działaniami profilaktycznymi, edukacyjnymi i informacyjnymi,
- liczba osób korzystających z usług Punktu Konsultacyjno-Terapeutycznego,
VIII. Realizacja Programu
- Burmistrz Krobi,
- Pełnomocnik ds. uzależnień i współpracy z organizacjami pozarządowymi,
- Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Krobi,
- Posterunek Policji w Krobi,
- Punkt Konsultacyjno-Terapeutyczny,
- szkoły na terenie Gminy Krobia.
IX. Finansowanie
Źródłem finansowania zadań Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii są środki finansowe z budżetu Gminy Krobia. Przeciwdziałanie narkomani należą do zadań własnych gminy na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.),
Środki finansowe niewykorzystane, a przeznaczone na realizacje Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii przesuwa się jako środki nie wygasające na realizacje zadań w roku następnym.
X. Sprawozdanie z realizacji Gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
Sprawozdanie merytoryczne i finansowe z realizacji Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii przygotowuje Pełnomocnik ds. uzależnień wraz z Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i przedstawia Radzie Miejskiej w Krobi do przyjęcia.
