Gmina Chmielnik, Urząd Miasta i Gminy w Chmielniku
Chmielnik, 2010 – 04 – 15 Znak: 3110-1/2010
PlSEMNA INTERPRETACJA PRZEPISÓW PRAWA PODATKOWEGO
Burmistrz Miasta i Gminy Chmielnik działając na podstawie art. 14j § 1w związku z art. 14d, art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60, ze zm. ), art. 5 ust. 1 pkt. 2 a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych ( Dz. U. z 2006 roku Nr 121, poz. 844 ze zm. )
P o s t a n a w i a
uznać, iż stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku, który wpłynął do tutejszego organu podatkowego w dniu 1 lutego 2010 roku o interpretację przepisów prawa w sprawie podatku od nieruchomości za kontener zlokalizowany w pasie gruntu linii kolejowej – jest nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
.....................................................................................................................we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 roku , który wpłynął do tutejszego organu podatkowego w dniu 1 lutego 2010 roku zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy w Chmielniku w trybie art. 14j wyżej wymienionej ustawy Ordynacja podatkowa z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji.
Przedstawił stan faktyczny i zdanie wnioskodawcy „ Na gruncie będącym we
władaniu ................................................................................................................
.......... umieścił kontener o nr inwentarzowym 3/059/00113/806-000 o powierzchni 16,80 m kw. dla potrzeb zaplecza administracyjno-socjalnego na działce gruntowej o nr 510/4 za zgodą władającego gruntem.
Obiekt ten jest posadowiony w sposób który nie stanowi trwałego połączenia z gruntem. Kontener z uwagi na ówczesną interpretację obowiązujących przepisów prawa został zakwalifikowany jako budowla od której należy uiścić podatek od nieruchomości ( budowli ). Płatnikiem podatku gruntowego natomiast jest ..........................................................................................................................
W świetle ustawy z dnia 07 lipca 1994 roku Prawo Budowlane ( Dz. U. z 1994 roku Nr 89, poz. 414, z póź. zm. ) przedmiotowy kontener stanowi tymczasowy obiekt budowlany, który nie jest nieruchomością . Zatem odprowadzanie podatku od nieruchomości jest nieuprawnione. „
Po rozpatrzeniu wniosku Burmistrz Miasta i Gminy w Chmielniku zważył,
co następuje:
Ustawodawca w cytowanej na wstępie ustawie o podatkach i opłatach lokalnych w art. 1a ust. 1 pkt. 2 zdefiniował pojęcie budowli. Jest nią obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego nie będący budunkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.
Zatem art. 1a ust. 1 pkt. 2 ww. ustawy definiując budowlę odsyła do przepisów ustawy Prawo budowlane.
Zgodnie z art. 3 pkt. 2 ustawy z dnia 07 lipca 1994 roku Prawo budowlane ( Dz. U. z 2006 roku Nr 156, poz. 1118 z póź. zm. ), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundament i dach. Art.3 pkt. 5 ww. ustawy definiuje pojęcie tymczasowego obiektu budowlanego w następujący sposób: „ Tymczasowy obiekt budowlany należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie któtszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilon sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe. „
Natomiast ustawa o podatach i opłatach lokalnych nie zawiara definicji „tymczasowego obiektu budowlanego”, a posługuje się jedynie dwoma pojęciami obiektu budowlanego, to znaczy budynku i budowli.
Istotną cechą tymczasowego obiektu budowlanego jest natomiast między innymi to, że przeznaczony jest on do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także, że jest to obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem. Stwierdzić należy, że obiekty takie nie spełniają dwóch lub co najmniej jednej cechy budynku ( nie mają fundamentów lub nie są trwale związane z gruntem). Oznacza to, że tymczasowe obiekty budowlane nie są budynkami na gruncie ustawy o podatach i opłatach lokalnych. Pojęcie tymczasowego obiektu budowlanego jest pojęciem odrębnym od pojęcia obiektu budowlanego ( budynku ).
W art. 3 pkt. 3 ustawy – Prawo budowlane zawarta jest definicja budowli. Ustawodawca tworząc pojęcie budowli, nie definiuje samego pojęcia, ograniczając się jedynie do stwierdzenia, że jest to obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, wyliczając następnie w sposób przykładowy obiekty budowlane zakwalifikowane jako budowle jak: drogi, lotnistka, linie kojelowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stające maszty antenowe, wolno stające trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne ( fortyfikacje ), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stające instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnia ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, naziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci zubrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych ( kotłów, pieców przemysłowych, elektrowniwiatrowych i innych urządzeń ) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składająch się na całość użytkową. Podkreślić należy, że wyliczenie to ma jedynie charakter przykładowy, w celu ułatwienia kwalifikacji obiektów jako budowli, a więc nie stanowi katalogu zamkniętego.
W związku z powyższym dla potrzeb podatku od nieruchomości należy określić jakiego rodzaju obiektem jest kontener. Jeżeli kontener spełnia wszystkie elementy definicji budynku, w tym trwale związany z gruntem, to jest budynkiem. Jeżeli natomiast nie jest budynkiem w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, to na podstawie definicji budowli zawartej w art. 1a ust. 1 pkt. 2 tej ustawy jest budowlą i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zgodnie z art. 4 ust. 1, pkt. 3 podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczenia amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Jeżeli od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego ( art. 4 ust. 5 ww. ustawy ).
Podsumowując powyższe rozważania, należy stwierdzić, że każda budowla w rozumieniu prawa budowlanego mieści się w definicji zawartej w ustawie o podatkach lokalnych. Jeżeli zatem dany obiekt budowlany jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego, to powienien być także klasyfikowany jako budowla na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
Tym samym stanowisko Strony wyrażone we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 roku należy uznać za nieprawidłowe.
Na podstawie art. 14c § 3 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Właściwy w niniejszej sprawie jest Wojewódzki Sąd Administracyjne w Kielcach. Na podstawie art. 3 § 2 pkt.4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z poź. zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. W świetle art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, złożenie skargi na wydaną
interpretację indywidualną musi poprzedzać wezwanie, skierowane na piśmie do organu, który wydał interpretację, do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć się o wydaniu interpretacji. Wystosowanie wezwania jest obligatoryjne i pominięcie do naraża skarżącego na odrzucenie skargi przez sąd administracyjny. Na mocy art. 53 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeśli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.
Zgodnie z art. 54 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W niniejszej sprawie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wnosi się za pośrednictwem Burmistrza Miasta i Gminy Chmielnik.
